Ushqimi

Kampi i Tepelenës vjen në kujtesën e të gjithë atyre që e jetuan kryesisht me peshën e madhe të mungesave jetike që përballeshin çdo ditë. Tepelena mbahet mend për kushtet tejet të vështira të jetesës dhe mungesën e theksuar të ushqimit, për mungesën e higjienës, për punën tejet të rëndë që burrat, gratë dhe fëmijët mbi moshën 12 vjeç ishin të detyruar të zhvillonin.

Në raportin e publikuar nga CIA në maj të vitit 1953, dokumentohej se ushqimi në sasi qesharake gatuhej nga vetë të burgosurit. Çdo i burgosur duhej të merrte 600 gram bukë gruri në ditë (hera herës edhe më pak); kishte tre vakte në ditë: çaj në mëngjes, një supë me fasule, makarona ose patate për drekë, dhe shpeshherë e njëjta gjë edhe për darkë; ndonjëherë në këtë dietë shtohet edhe oriz. “Ushqimi zakonisht nuk gatuhet me kujdes të duhur dhe në kushte jo higjienike, ndaj është pa shije dhe jo i shëndetshëm. Ai është gjithmonë i pamjaftueshëm, aq sa shumë prej të burgosurve, kur marrin racione e bukës në mëngjes, e hanë menjëherë dhe nuk u mbetet gjë për dy vaktet e tjera”, –shkruhej në raport.

Por dëshmia kryesore dokumentohet nga vetë të mbijetuarit e kampit të Tepelenës, ish-të internuar të cilët jetuan mes territ të atij vendi, skamjes dhe ambientit drakonian që ofronte ai vend.